Ensayo sobre la educación emocional de 0-3 años

Ciclo Formativo de Grao Superior

EDUCACIÓN INFANTIL

IES Chapela

Curso Académico 2020/2021

MÓDULO: DESARROLLO SOCIOAFECTIVO.

TÍTULO: ENSAYO

Lara Moldes Estévez

INTRODUCCIÓN:

DESARROLLO:

En primeiro lugar, por qué é importante o papel dos adultos nas crianzas e que se establezca un vínculo afectivo entre eles? Afecta a educación emocional neste vínculo? A forma de afrontar as emocións dependen dos familiares?

O desenvolvemento socioafectivo é un aspecto importante do desenvolvemento da primeira infancia. Ao principio, as relacións son cos pais, despois cos irmáns e familiares, e despois esténdense cos seus compañeiros de xogos e outros/as nenos/as. O desenvolvemento de amizades é un aspecto importante no desenvolvemento social e emocional dun neno/a. A crianza convértese nun ser activo que imita aos adultos e as persoas que o rodean. Na primeira infancia está aprendendo a facer contactos sociais e a comportarse con outras persoas. Ademáis, vai perdendo o seu comportamento agresivo e vólvese máis independente, todo iso grazas ás influencias que recibe do contexto no que se desenvolve e ás interaccións que o neno/a ten con el. Durante o primeiro ano fórmase, no segundo consolídase e, a partir de entón, as cifras de apego van diminuíndo a medida que o/a cativo/a gaña autonomía.

O desenvolvemento socioafectivo no/a neno/a xoga un papel fundamental na consolidación da súa personalidade, autoimaxe, autoconcepto e autonomía, esenciais para a consolidación da súa subxectividade, así como nas relacións que establece cos pais, irmáns, profesores, nenos/as e adultos próximos a el/ela, deste xeito consegue crear a súa forma persoal de vivir, sentir e expresar emocións e sentimentos diante de obxectos, animais e persoas do mundo, a forma de actuar e xulgar as súas propias accións e as de outros, así como como facer as túas propias determinacións.

A emocionalidade na crianza é intensa, domina parte das súas accións, pero é igualmente cambiante: desde estados de abstinencia e tristeza, pode pasar á alegría e ao bulicio, esquecendo rapidamente as causas que provocaron a situación anterior. O control sobre as súas emocións é débil, non pon distancia entre el e os seus sentimentos e é difícil criticalos, xulgalos ou corrixilos; é impulsivo e vive profundamente as súas alegrías e penas, facendo ás veces intensos os seus medos. O neno/a pon emoción e sentimento en todo o que fai e máis aínda cando a actividade é lúdica, por iso as realiza con entusiasmo ou, pola contra, négase a facelas con gran resistencia.

A crianza consegue o seu desenvolvemento afectivo a través desta emoción e as súas diferentes manifestacións, do mesmo xeito que outras persoas, especialmente as máis próximas e significativas para el/ela, como profesores, adultos, amigos, asúmenas e axúdanlle a vivilas. Unha relación positiva con eles/as é estimulante e eficaz, do mesmo xeito que unha negativa estraga os esforzos dos/as nenos/as e crea un risco de desenvolver calquera tipo de comportamento.

CONCLUSIÓN:

BIBLIOGRAFÍA:

https://campus.divulgaciondinamica.es/manuales/514.2016LPTYU.pdf

Teoría biosocial de Wallon

https://educrea.cl/wp-content/uploads/2017/08/DOC2-educ-emocional.pdf

...