Al-andalus gaego califato e emirato.

Evolución dos territorios musulmáns na península

Conquista e ocupación islámica (711-722)

  no 711 as tropas enviadas por Musa (gobernador musulmán do norte de áfrica) e dixiridas por Tariq  desembarcan en Xibraltar xa que foron chamados por parte da nobreza goda para combater contra o rei Rodrigo que rematou ca vitoria do musulmáns. As divisións internas da nobreza visigoda estimulou a rapida expasión dos árabes na peninsula. Os enfrontamentos foron escasos e moitas cidades e nobres visigodos pacataron o seu sometemento.

Os conquistadores formaban un grupo heteroxéneo nos que se diferenciaba,árabes, bérberes, muladís cristianos convertidos o islam e mozárabes que se mantiveron na fe cristiá pero sometidos os musulmáns.

Emirato e Califato de Córdoba

Despois da conquista as as terras de Al-Andalus pasaron a formar parte dos dominios gobernados polo califa de Damasco cargo que exerecía a familia Omeais. No 750 o clan dos Abasís fixose co poder e executou a maioría do clan dos Omeais, isto provocou a ruptura da unidade política a comunidade musulmá no que podemos diferenciar  o emirato de Córdoba e o califato de Córdoba:

Emirato de Córdobaba (756-929): Abd al Rahmán 1, un dos poucos superviventes dos Omeais refuxiouse en al-Ándalus e, contando co apoio da nobreza árabe local fíxose co poder en Córdoba e declarou a independencia de  al-Ándalus

Califato de Córdoba (929-1031) un dos sucesores  de Abd al-Rahmán 3 alentado polos seus éxitos militares e a debilidade do poder dos califas de Bagdad autoproclamouse califa  de  al-Ándalus ata 1031

As características destes dous periodos son :

Monarquia absoluta e centralizada como sistema de goberno. Tanto o emir como o califa posuían un poder absoluto:gobernaban, promulgaban as leis... a sucesión o trono era hereditaria.

Administración xerarquizada e poderosa do  exército. A cabeza da administración estaba o hachib, ou primeiro ministro, e os gobernadores ou valis das diferentes coroas. O exército estaba formado fundamentalmente por mercenarios e escravos.

Sociedade formada por unha gran variedade de grupos étnicos e relixiosos. Que mantiñan a súa personalidade diferenciada: árabes, bérberes, muladís, eslavóns. Entre os non musulmáns estaban os xudeos e os mozárabes.

Predominio dos lazos tribias e  falta de cohesión social. Esta situación explica as frecuentes revoltas socias e as rebelións dos poderes locais controlados polas distintas familias nobiliares.

Renacemento das cidades. Favorecido polo asentamento dos invasores nos núcleos urbanos.Convertidas en centros políticos, administrativos e de intercambio.

Predominio dunha enconomía comercial. Baseada na reactivación das actividades artesanais e na mellora das técnicas agrarias, especialmente o regadío. A necesidade de abastecer  a crecente poboación urbana estimulou as actividades artesanais  e comerciais.

Gran desenvolvemento cultural, científico e artístico. Apoiado por emires e califas.

A orixe dos reinos cristiáns

os musulmáns invidrion case toda a península ibérica agás  as zonas montañosas do norte donde foron xurdindo nucleos de resistencia cristiá que se foron expandindo cara o sur.

 Na zona occidental xurde na cordielleira Cantábrica, no territorio de Asturias, grazas a actuación da poboación indíxena . O triunfo na batalla de Covadonga da lugar a orixe do reino de Asturias.

Na zona oriental a situación foi diferente.  Os musulmáns ocuparon o val do Ebro pero nos pirineos organizáronse varios nucleos de resistencia, estes nucleos estiveron apoiados por Francia co obxetivo de ampliar os seus dominios e de impedir as expedeicións de saqueo musulmáns.

...